قانون الکترولیز فارادی توضیح می دهد که یک سلول باتری (با ولتاژ نامی ۲ ولت) در هنگام شارژ یک گرم هیدروژن تولید می کند، که برابر ۱۱٫۲ لیتر گاز در شرایط عادیست (۲۵o C 1 Atm)، که معادل C 96500 (کولن) است؛ به عبارت دیگر هر آمپرساعت می تواند ۰٫۴۲ لیتر هیدروژن تولید کند. برای تسهیل محاسبه و به دلائل امنیتی، میزان انرژی فراهم آمده منحصراً برای بازگرداندن باتری به ظرفیت اصلی آن و الکترولیز آب در محلول الکترولیت می باشد. این ساده سازی نتایجی با تقریب زیاد تر از مقدار حقیقی به دست می دهد چون از بخشی از انرژی که در حین اثر ژول (افزایش گرما) به واسطه ی مقاومت داخلی باتری اتلاف می شود صرف نظر می گردد. با توجه به موضوع فوق می توانیم نتیجه بگیریم که مقدار گاز هیدروژن (به لیتر بیان می شود) که توسط باتری سرب اسیدی در هنگام شارژ تولید می شود، می تواند با استفاده از فرمول زیر محاسبه شود (با در نظر گرفتن خطای فوق):
LH2 = V X (C1 – C2) X 0.21
که:
= LH2 حجم هیدروژن تولید شده به لیتر در طول شارژ باتری.
C1 = ظرفیت به آمپر ساعت برای شارژ مجدد (باید در نظر داشته باشیم عموما با مجموع ساعات شارژ ضرب در شدت شارژ در اثناء ساعات اولیه خطای ناچیز اضافی خواهیم داشت)
C2 = ظرفیت نامی باتری به آمپر ساعت.
V = ولتاژ خروجی متوسط
حالا که می توانیم مقدار هیدروژن تولید شده توسط باتری در حال شارژ را محاسبه کنیم، می توان اندازه ی منطقه ی شارژ و نوع و اندازه ی سیستم تهویه ی مورد نیاز برای پیش گیری از خطر را حساب کرد.